|
"The Hill We Climb"
When day comes we ask ourselves,
where can we find light in this
never-ending shade?
The loss we carry,
a sea we must wade
We've braved the belly of the
beast
We've learned that quiet isn't
always peace
And the norms and notions of what
just is
Isn't always just-ice
And yet the dawn is ours
before we knew it
Somehow we do it
Somehow we've weathered and
witnessed
a nation that isn't broken
but simply unfinished
We the successors of a country and
a time
Where a skinny Black girl
descended from slaves
and raised by a single mother
can dream of becoming president
only to find herself reciting for
one
And yes we are far from polished
far from pristine
but that doesn't mean we are
striving to form a union that is
perfect
We are striving to forge a union
with purpose
To compose a country committed to
all cultures, colors, characters and
conditions of man
And so we lift our gazes not to
what stands between us
but what stands before us
We close the divide because we
know, to put our future first,
we must first put our differences
aside
We lay down our arms
so we can reach out our arms
to one another
We seek harm to none and harmony
for all
Let the globe, if nothing else,
say this is true:
That even as we grieved, we grew
That even as we hurt, we hoped
That even as we tired, we tried
That we'll forever be tied
together, victorious
Not because we will never again
know defeat
but because we will never again
sow division
Scripture tells us to envision
that everyone shall sit under
their own vine and fig tree
And no one shall make them afraid
If we're to live up to our own
time
Then victory won't lie in the
blade
But in all the bridges we've made
That is the promise to glade
The hill we climb
If only we dare
It's because being American is
more than a pride we inherit,
it's the past we step into
and how we repair it
We've seen a force that would
shatter our nation rather than share it
Would destroy our country if it
meant delaying democracy
And this effort very nearly
succeeded
But while democracy can be
periodically delayed
it can never be permanently
defeated
In this truth
in this faith we trust
For while we have our eyes on the
future
history has its eyes on us
This is the era of just redemption
We feared at its inception
We did not feel prepared to be the
heirs
of such a terrifying hour
but within it we found the power
to author a new chapter
To offer hope and laughter to
ourselves
So while once we asked,
how could we possibly prevail over
catastrophe?
Now we assert
How could catastrophe possibly
prevail over us?
We will not march back to what was
but move to what shall be
A country that is bruised but
whole,
benevolent but bold, fierce and
free
We will not be turned around
or interrupted by intimidation
because we know our inaction and
inertia
will be the inheritance of the
next generation
Our blunders become their burdens
But one thing is certain:
If we merge mercy with might,
and might with right,
then love becomes our legacy
and change our children's birth
right
So let us leave behind a country
better than the one we were left
with
Every breath from my
bronze-pounded chest,
we will raise this wounded world
into a wondrous one
We will rise from the gold-limbed
hills of the west,
we will rise from the windswept
northeast
where our forefathers first
realized revolution
We will rise from the lake-rimmed
cities of the midwestern states,
we will rise from the sunbaked
south
We will rebuild, reconcile and
recover
and every known nook of our nation
and
every corner called our country,
our people diverse and beautiful
will emerge,
battered and beautiful
When day comes we step out of the
shade,
aflame and unafraid
The new dawn blooms as we free it
For there is always light,
if only we're brave enough to see
it
If only we're brave enough to be
it
|
“De hoge
heuvel die ons wacht”
Als het dag
wordt vragen we ons af
wanneer zien
we ooit licht in deze eindeloze nacht?
Elk verlies
dat we dragen,
is een zee
waar we door moeten waden
We
trotseerden de buik van het beest
We leerden
dat rust niet altijd staat voor vrede
En dat
begrip, de waarde
van wat
gerechtig is
Niet altijd
rechtlijnig is
En toch voor
we het goed beseffen
behoort de
dageraad ons toe
Uiteindelijk
zouden we erin slagen
Uiteindelijk
overleefden we en zagen
een volk dat
niet werd gekraakt
maar gewoon
onaf is gebleven
We komen uit
een land en een tijd
Waarin een
mager zwart meisje
een kind van
slaven dat door een alleenstaande moeder werd grootgebracht
ervan mag
dromen president te worden
en zie, nu
zegt ze haar tekst op voor zo’n president
Inderdaad ja
we zijn lang niet volmaakt
lang niet
ongerept
maar dat
betekent niet dat we
naar een
perfecte eenheid streven
Wel willen we
bewust eenheid smeden
Een land
vormen dat de cultuur, kleur, aard en levensbeschouwing
van elke mens
respecteert
En dus
richten we onze blik niet op wat ons scheidt
maar op wat
vóór ons ligt
We dichten de
kloof omdat de toekomst eerst komt
dus willen we
eerst onze verschillen overwinnen
We leggen
onze wapens neer
zodat we
elkaar
kunnen
omarmen
We wensen
niemand kwaad toe, willen eendracht voor iedereen
Laat de hele
wereld weten dat dit waar is:
Ook toen we
verdriet hadden, bleven we groeien
Ook toen we
pijn hadden, bleven we hopen
Ook toen we
moe waren, bleven we volharden
Zegevierend
blijven we voor altijd verbonden
Niet omdat we
geen nederlaag meer zullen kennen
Maar omdat we
geen verdeeldheid meer zullen zaaien
De Bijbel
leert ons dat iedereen
onder zijn
eigen wijnstok of vijgenboom moet zitten
Zodat niemand
hem nog bang kan maken
Als we
voldoen aan de eisen van onze tijd
Wordt de zege
niet gebracht door het zwaard
Maar door
alle bruggen die we hebben geslagen
Dan worden we
naar de beloofde beemden gebracht
op de hoge
heuvel die ons wacht
Een weinig
moed kan volstaan
Want veel
meer dan erfelijke trots kent de Amerikaan:
hij zet
stappen in het verleden
om de
geschiedenis daarna te helen
We
overleefden een kracht die het volk trachtte te verdelen
en weigerde
het met de wereld te delen
Die het land
bedreigde en de democratie wou ondergraven
En daar bijna
in was geslaagd
Maar al kun
je de democratie tijdelijk ondergraven
nooit kun je
haar voorgoed verslaan
Op die
waarheid
op dat geloof
vertrouwen we
Want terwijl
wij onze ogen op de toekomst richten
richt de
geschiedenis haar ogen op ons
De tijd van
de gerechtige bevrijding is aangebroken
Toen hij
begon waren we vol angst en vrees
We waren niet
klaar de erfgenamen te zijn
van die
schrikwekkende stonde
maar net
daarin hebben we de kracht gevonden
om een nieuw
hoofdstuk te schrijven
onszelf weer
met een lach en hoop te verblijden
En waar we
vroeger vroegen
Hoe kunnen we
de ramp ooit overleven?
Zeggen we nu
Hoe zou de
ramp ons kunnen overleven?
We keren niet
terug naar wat was
maar lopen de
toekomst tegemoet
Een land dat
gekneusd is maar toch heel is gebleven
dat minzaam
is maar moedig
vurig en vrij
We laten ons
niet meer ompraten
en weigeren
toe te geven aan intimidatie
want we weten
dat de volgende generatie
de gevolgen
moet dragen van onze apathie
Haar
beproeving wordt door onze blunders voortgebracht
Maar één zaak
staat vast:
Als we
mededogen met macht vermengen
en macht met
gerechtigheid
dan wordt
liefde ons legaat
en ‘change’
het geboorterecht van onze kinderen
Laten we dus
een beter land achterlaten
dan het land
waarmee men ons heeft opgezadeld
Met elke
ademtocht uit mijn met brons beslagen borst:
we vormen
deze gewonde wereld om tot een wonderland en
We rijzen op
uit de gouden heuvels van het westen,
we rijzen op
uit het windige waaierige noordoosten,
waar onze
voorvaderen hun revolutie begonnen
We rijzen op
uit de met meren omzoomde steden van de Midwest
we rijzen op
uit het zonovergoten zuiden
We bouwen
weer op, verzoenen en helen
en op elke
bekende plek in de natie en
in elke hoek
van het land
staat ons
prachtige volk op in al zijn diversiteit
ons
veelgeplaagde prachtige volk
Als het dag
wordt zeggen we de nacht vaarwel
vurig en
zonder vrees
De nieuwe
dageraad bloeit open nu wij hem bevrijden
Want het
licht blijft altijd schijnen
Als je maar
de moed hebt het te zien
Als je maar
de moed hebt het te zijn
|
