Echte feedback
vult de kloof tussen wat je begrijpt en wat je zou moeten begrijpen. Hattie en Timpeley
noemen dit “reducing the discrepancy between current and desired understanding.”
Hattie en
Timpeley onderscheiden vier niveaus waarop feedback gegeven kan worden:
1
|
Taakgericht
|
Taakgerichte feedback is gericht op het uitvoeren van de taak. Deze vorm is zeer effectief, omdat de student gerichte informatie krijgt over het presteren bij het werken aan een taak (Hattie en Timperley, 2007). Feedback op taakniveau is helemaal effectief wanneer deze de leerling ook zicht geeft welke effectieve strategieën hij kan inzetten om zijn leerdoel (nog) beter te realiseren.
Voorbeeld: Doordat je je inleiding met een pakkend voorbeeld bent begonnen, is het boeiender geworden om te lezen. |
2
|
Procesgericht
|
Procesgerichte feedback richt zich op het onderliggende proces die aan de taak ten grondslag ligt. Denk daarbij aan de manier waarop de leerling zijn eigen fouten opspoort of in welke volgorde hij komt tot een oplossing van een vraagstuk. Terugkoppeling op dit procesniveau leert leerlingen hoe zij leren en is ook toe te passen bij andere taken of opdrachten.
Voorbeeld: Je moet je in het vervolg eerst breder oriënteren op een onderwerp, voordat je een hoofdvraag formuleert. |
3
|
Op
zelf-regulatie gericht
|
Zelfregulerende feedback gaat over de wijze waarop leerlingen hun handelen monitoren en reguleren. Expliciete aandacht voor metacognitieve vaardigheden helpt studenten om hun werk beter aan te pakken. Een leerling leert door deze feedback om zelfstandiger te leren.
Zelfregulatie is het vermogen om aandacht, gevoelens en gedrag te reguleren zodat je effectief aan externe en interne eisen tegemoet kan komen Voorbeeld: Lees de volgende keer je antwoorden op de toets eerst nog een keer door, ook al ben je het zat. |
4
|
Op de
persoon zelf gericht
|
Persoonsgericht feedback is gericht op de ‘persoon’ van de leerling. Denk bijvoorbeeld aan opmerkingen als ‘Wat ben je toch een slim kind’ of negatief ‘Jij bent echt een sloddervos’. Hoewel dit soort feedback vaak wordt gegeven, leidt het veelal nooit tot verbeterde resultaten. Feedback moet zich focussen op hetgeen waar de leerling controle over heeft, zodat hij zich hierop kan ontwikkelen.
Voorbeeld: Wat ben je toch een slim kind! |
Onderzoek onderbouwt
het idee dat kwalitatieve feedback meer kan opleveren dan alleen een cijfer
geven. Sterker nog, leerlingen leren beter en zijn gemotiveerder als ze feedback krijgen. Cijfers leiden daar zelfs van af.
Dit sluit
goed aan bij de resultaten van onderzoek op basis van de Self-Determination
Theory. Daaruit blijkt dat intrinsieke motivatie van leerlingen erg kwetsbaar
is voor extrinsieke prikkels (zoals deadlines, cijfers en negatief
taalgebruik).
