Enkele belangrijke opbrengsten van hersenonderzoek en
leren:
Hersenen werken het beste in samenspel met andere
hersenen.
|
Interactie en relaties zorgen dat hersenen zich sneller
en beter ontwikkelen. Elaine Johnson, een auteur die de afgelopen twintig
jaar het onderzoek op dit terrein nauw volgt, verwoordt het prachtig:
“Relationships wire the brains!”
|
De rol van de hippocampus in relatie tot betekenisvol
leren
|
De belangrijke rol van de hippocampus in relatie tot
betekenisvol leren. De hippocampus is het deel in de hersenen dat ervoor
zorgt dat er transfer plaats vindt van het werkgeheugen naar het lange
termijn geheugen.
De hippocampus werkt onder twee condities:
1- de informatie die binnenkomt moet persoonlijk
relevant zijn voor de lerende én
2- er moet sprake zijn van een veilige context.
Dit gegeven verklaart ook waarom “erin stampen” niet
werkt. Indien het geleerde niet betekenisvol is, zeggen de hersenen bijna
letterlijk “delete”!
|
Constructivisme in een rijke leeromgeving.
|
Een van de belangrijkste opbrengsten van het
hersenonderzoek naar leren is het benadrukken van de actieve rol van de
lerende.
In veel bijdragen wordt gepleit voor meer klassikaal
onderwijs met veel uitleg door de leerkracht. Deze benadering wordt ook wel
instructivisme genoemd.
Oneerbiedig gezegd komt dit neer op “het vullen van
vaten”, waarbij de leerkracht de tank is, gevuld met alle kennis en de
leerlingen de lege vaten die in de loop der tijd door de leerkracht gevuld
worden.
Leerkrachten serveren in zo’n klassikale setting een
dagmenu. Net als in een restaurant is dit zeer onbevredigend: de kelner
(leerkracht) werkt keihard om iedereen te bedienen. Maar voor de een is het
menu teveel, voor de ander weer te weinig, de een mag dit niet hebben en de
ander had liever nog iets meer gehad van een of ander.
De benadering van leren die nu vanuit de wetenschap
benadrukt wordt, wordt constructivisme genoemd: leren is niet informatie
ontvangen, maar van informatie zelf kennis maken.
Kinderen zijn geen foto’s, ze ontwikkelen zichzelf!
|