De eerste voorwaarde voor succesvolle interculturele communicatie is het inzicht dat wederzijds begrip uiteindelijk pas in de interactie zelf ontstaat. Dat betekent dat gespreksgenoten hun interpretatie van hetgeen gezegd, bedoeld of gedaan wordt, soms beter even kunnen uitstellen. Daarvoor is een mooi begrip bedacht: ‘ambiguïteitstolerantie’. Het betekent dat gespreksgenoten moeten leren omgaan met dubbelzinnigheden omdat vaak pas in de loop van een gesprek duidelijk wordt wat de ander precies bedoeld. Een beetje geduld voorkomt misverstanden.
De tweede voorwaarde voor succesvolle interculturele communicatie is het inzicht dat gespreksdeelnemers in interactie kunnen veranderen. Zij kunnen veranderen in hun culturele gebruiken, zoals het omgaan met cadeaus. Zij kunnen ook dankzij het contact meer inzicht krijgen in communicatieve signalen zoals intonatie, gespreksregels of taboes in de andere taal of cultuur. In het meest recente onderzoek is deze verandering van inzicht zelfs de kern van de definitie van interculturele communicatie: er is alleen sprake van interculturele communicatie wanneer minstens één van beide partijen zijn talige kennis verandert door het contact met de andere taal en cultuur.
[ Bron: http://www.taalcanon.nl/vragen/kan-interculturele-communicatie-succesvol-zijn/ ]
